بررسی دقت تشخیصی رادیوگرافی پانورامیک دیجیتال در تشخیص پوسیدگی های پروگزیمالی

مقدمه: تصاویر پانورامیک می توانند به هر دو طریق تکنیک معمولی و تصویربرداری دیجیتال تهیه شوند. سیستم دیجیتال محاسنی مانند کاهش دوز اشعه دریافتی بیمار، امکان ویرایش تصویر، ذخیره زمان، حذف مواد زاید و پرخطر ناشی از فرایند ظهور و ثبوت را نسبت به تکنیک معمولی در بردارد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی دقت تشخیصی رادیوگرافی دیجیتال پانورامیک فیلتر شده در تشخیص پوسیدگی های پروگزیمالی در مقایسه با رادیوگرافی بایت وینگ بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 608 سطح بین دندانی، از مزیال اولین پرمولر تا دیستال دومین مولر در هر نیم فک، در رادیوگرافی های دیجیتال پانورامیک فیلتر شده و بایت وینگ معمولی توسط دو رادیولوژیست دهان، فک و صورت از نظر وجود پوسیدگی پروگزیمالی بررسی شدند. داده های مربوط در نرم افزار آماری spss نسخه 5/11 توسط آنالیز های آماری ضریب توافق کاپا (kappa) و wilcoxson و محاسبه ضریب پایایی و ضریب همبستگی spearman در سطح معنی داری 95/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: بین توزیع فراوانی وضعیت پوسیدگی (002/0 = p value) و همچنین بین توزیع فراوانی تطابق تشخیص پوسیدگی در دو تکنیک مورد پژوهش، تفاوت معنی دار وجود داشت (001/0 > p value). نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های این مطالعه، رادیوگرافی دیجیتال پانورامیک فیلتر شده، دقت تشخیصی پایین تری نسبت به رادیوگرافی بایت وینگ معمولی در تشخیص پوسیدگی های پروگزیمالی دارد.